παλιά, καλά ... γράμματα

Ο πιστός ξένος

Τα παιδιά της Ιωνίας

Ο πατέρας μου μεγάλωσε στην ίδια γειτονιά με τον Στέλιο Καζαντζίδη και καταγόταν από την Αττάλεια της Ιωνίας. Τον γνώριζε, τον θαύμαζε και τον σεβόταν απεριόριστα. Θεωρούσε, θυμάμαι πως το ταξίδι του ως νέου τραγουδιστή στη Θεσσαλονίκη και η γνωριμία του με τη Μαρινέλλα, διαφοροποίησαν τον χαρακτήρα του. Όπως διαπιστώνουν όσοι τον γνώρισαν από κοντά ήταν ουσιαστικά ένα μικρό παιδί, ευκολόπιστο, με μεγάλη καρδιά, τεράστια φωνή, αλλά ελάχιστη αίσθηση αυτοσυντήρησης. Ο πατέρας μου έλεγε για το διάστημα που έπαψε να τραγουδάει πως "τον είχε πιάσει το ποντιακό πείσμα" και πως πραγματικά είχε καταλήξει σκλάβος των δισκογραφικών εταιρειών. Θυμάμαι τον πατέρα μου να λέει, για το διάστημα που ο Καζαντζίδης απουσίαζε από την καλλιτεχνική πραγματικότητα, όλο βεβαιότητα, πως "αύριο το πρωί να βγάλει δίσκο, θα χαλάσει κόσμο", θέλοντας να πει πως ήξερε να διαλέγει τραγούδια και δεν χρειαζόταν την προετοιμασία που είχαν ανάγκη άλλοι τραγουδιστές για να καταπλήξει με την τέχνη του το κοινό. Πολλά λέγονταν ' μου έλεγε για παράδειγμα, πως η επιτυχία που είχε στις γυναίκες ήταν πρωτοφανής, όσο ζούσε πέρασε από πολλά σαλόνια -και όχι μόνο- ειδικά κυρίες της υψηλής κοινωνίας,του έλεγαν: "πάρε την επιταγή και συμπλήρωσε εσύ το ποσό" και όλα αυτά σε μια εποχή που η φτώχεια ήταν καθεστώς και η βραδινή έξοδος στα μπουζούκια έμοιαζε και ήταν πραγματικά ένα κοσμικό γεγονός για όσους είχαν να ξοδέψουν χρήματα.
Αφιερώνεται στη μνήμη του πατέρα μου.

Το καλοκαίρι παίζουμε κυνηγητό

The net

Δεν χρωστάμε - δεν χρωστάμε!

Το ολόκληρο!

Συναντούσα μερικές φορές στο δρόμο ' στην Πανεπιστημίου ή τις Κυριακές στο Μοναστηράκι, ένα νέο μελαχροινό παιδί -ηλικίας γύρω στα 25 χρόνια περίπου- που δεν είχε καθόλου πόδια και μετακινείτο πάνω σε ένα ειδικά διασκευασμένο για την περίπτωση τετράγωνο πατίνι,που προωθούσε με τα χέρια του. Ήταν ο μόνος που του έδιναν ελεημοσύνη οι περαστικοί. Νόμιζα ότι τα είχα δει ΄όλα' -που λένε- στη ζωή μου. Μέχρι που είδα σήμερα το μεσημέρι στην τηλεόραση τον Νικ.

Είναι ένας νέος άνθρωπος.

Είναι το σύμβολο της ακρωτηριασμένης Γιουγκοσλαβίας που μπόρεσε και πάλι να σταθεί στα 'πόδια' της;

Είναι ένα Αμερικανικό 'προϊόν' -συγγνώμη για την έκφραση- και λειτουργεί ως μια ζωντανή διαφήμηση για τη χώρα -τις ΗΠΑ- όπου υπάρχει ενδιαφέρον και φροντίδα για τους ανάπηρους;

Είναι το θριαμβευτικό αποτέλεσμα της αγάπης και της φροντίδας της οικογένειάς του και των φίλων του;

Είναι ένα πλάσμα που γεννήθηκε ως πρόβλημα και επιβιώνει ως λύση αυτού του προβλήματος;

Είναι ένας άνθρωπος που έχει όλα τα απαραίτητα που χρειάζονται για να ζήσει: έχει σώμα και πνεύμα!

Είναι ένας άνθρωπος που δηλώνει ευτυχισμένος γιατί ζει και ακριβώς επειδή δεν είναι αρτιμελής κατανοεί την αξία της ζωής.

Γ.Δ.

Εκεί πάμε!

Για την αγάπη ...

Ερωτική νηνεμία

Αμοργός

Το όνομα των πραγμάτων

Μετά το τραγούδι, στην αρχή του βίντεο, ακούγονται απόψεις -όπως αυτές του Ανδρέα Μαζαράκη- που δεν συνηθίζεται να ακούγονται δημόσια, γιατί αποκαλύπτουν αλήθειες σχετικά με το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα που λέγεται Κομματοκρατία και έχει αντικαταστήσει εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα το πολιτικό σύστημα που κάποτε λεγόταν Δημοκρατία.

 

Γιώργος Δημητρίου

Πετεινός ή αετός;

 

 

Είδατε πόσο οικείο είναι το άκουσμα για το αυτί ενός Έλληνα της μουσικής του -μακρινού από την Ελλάδα- Περού ή είναι μόνο δική μου εντύπωση αυτό το συναίσθημα;

Σχολιάζοντας κάποιες από τις εικόνες σε αυτό το σύντομο ανθολόγιο μου έρχονται στο μυαλό παλιές μεταφυσικές ανησυχίες.

Στο ερώτημα ποιό σύμβολο εκφράζει τις πεποιθήσεις και τη στάση κάποιου ή με άλλα λόγια τι θέλει και τι μπορεί να γίνει -θύμα ή θύτης- πιστεύω πως δεν υπάρχουν μόνο αυτές οι ακραίες επιλογές (αετός ή πετεινός) αλλά και οι ενδιάμεσες.

Προσωπικά από τα πουλιά θα ήθελα να είμαι περιστέρι '

από τα θηλαστικά της θάλασσας, δελφίνι '

από τα θηλαστικά της στεριάς σκύλος

και αν τα κατάφερνα καλά σε αυτούς τους ρόλους,

άνθρωπος!

Δεν ισχυρίζομαι πως ο άνθρωπος είναι "η κορωνίδα της δημιουργίας" αλλά πως είναι ένα αποτέλεσμα της φυσικής εξέλιξης των ειδών πάνω στη γη.

Γιώργος Δημητρίου Χ.